شکرانه

  منت خداي را عزوجل كه طاعتش موجب قربت است وبه شكراندرش مزيد نعمت .

 هر نفسي كه فرو ميرود ممد حيات است و چون برمي آيد مفرح ذات .

پس در هرنفسي دو نعمت موجود است و بر هر نعمتي شكري واجب .

            از دست و زبان كه برآيد        كز عهده شكرش به درآيد

                           اعملو آل داوود شكرا و قليل من عبادي الشكور.

                 بنده همان به كه زتقصيرخويش                     عذر به درگاه خداي آورد

                        ورنه سزاوار خداونديش                                    كس نتواند كه بجاي آورد

              باران رحمت بي حسابش همه را رسيده و خوان نعمت بي دريغش همه جا كشيده .

              پرده ناموس بندگان به گناه فاحش ندرد و وظيفه روزي به خطاي منكر نبرد

                  اي كريمي كه از خزانه غيب          گبر و ترسا وظيفه خورداري

             دوستان را كجا كني محروم                   تو كه بادشمن اين نظر داري

              فراش باد صبا را گفته تا فرش زمردين بگسترد و دايه ابر بهاري را فرموده

              تا بنات نبات در مهد زمين بپرورد . درختان را به خلعت نوروزي قباي سبز ورق

              دربر گرفته و اطفال شاخ را به قدوم موسم ربيع كلاه شكوفه برسر نهاده .

              عصاره نالي به قدرت او شهد فايق شده و تخم خرمايي به تربيتش نخل باسق گشته .

               ابر و باد و مه و خورشيد و فلك دركارند               تاتوناني به كف آري و به غفلت نخوري

           همه از بهرتو سرگشته و فرمانبردار                                شرط انصاف نباشد كه تو فرمان نبري

           در خبر است از سرور كائنات و مفخر موجودات و رحمت عالميان و صفوت آدميان و تتمه

            دور زمان محمد مصطفي صلي الله عليه و سلم :

                         شفيعٌ مطاعٌ نبيٌ كريم              قسيمٌ جسيمٌ نسيمٌ وسيم

          چه غم ديوارامت راكه داردچون تو پشتيبان           چه باك ازموج بحرآنراكه باشدنوح كشتي بان

                                 بلغ العلي بكماله        كشف الدجي بجماله

              حسنت جميعٌ خصاله                                         صلوا عليه و آله

           هرگاه كه يكي از بندگان گنهكار پريشان روزگار دست انابت به اميد اجابت به درگاه

               حق جل و علا بردارد ايزد تعالي در وي نظر نكند .بازش بخواند باز اعراض كند

                         بازش به تضرع و زاري بخواند حق سبحانه و تعالي فرمايد:

                يا ملائكتي قد استحييت من عبدي و ليس له غيري فقد غفرت له

           دعوتش را اجابت كردم و حاجتش برآوردم كه از بسياري دعا و زاري بنده همي شرم دارم .

            كرم بين لطف خداوندگار                              گنه بنده كردست و او شرمسار

                              گركسي وصف او زمن پرسد                 بي دل از بي نشان چه گويد باز

                                          عاشقان كشتگان معشوقند                             برنيايد ز كشتگان آواز

                اي مرغ سحز عشق ز پروانه بياموز               كان سوخته را جان شد و آواز نيامد

              اين مدعيان در طلبش بي خبرانند                كان را كه خبر شد خبري باز نيامد

              اي برتر از خيال و قياس و گمان و وهم           وزهر چه گفته اندو شنيديم وخوانده ايم

             مجلس تمام گشت و به آخر رسيد عمر         ما همچنان در اول وصف تو مانده ايم